B.e.e.r.-Index

Bier Evaluatie van Edward's Reis

1) BeerLao: 36

2) Angkor: 33
3) Tiger: 32,5
4) BGI: 31

5 Chang 31
6) Saigon: 30,5

7) LiQuan 30

8) Speights 27
9) Heineken: 26
10) Larue: 23
11) Skol: 19

Speights

Het enige kiwi-brouwsel in deze index....

Met een naar voorgevoel reisde Edward naar Nieuw Zeeland. Eigenlijk had hij zich niet voorbereid op de lokale situatie rondom de biermarkt. Door zijn hands-on ervaring met Australisch bier waren zijn verwachtingen uiterst laag gespannen. De rommelige situatie in het vliegtuig maakte het er al niet beter op. Heineken, Tiger, Steinlager, van alles werd door elkaar geserveerd. Een soort roulette dus die voor Edward uiterst onvoordelig uitpakte. Telkens weer bedeelde het lot hem Heineken toe. Was er maar Grolsch zuchtte Edward. Maar één keer trof hij een Steinlager. Dit betreft geen dubieus biertje uit de onderste schappen van de Lidl, maar een serieuze Pilsener van Nieuw Zeelands fabrikaat. Alles beter dan Heineken dacht hij nog, maar dat was wellicht een iets te optimistische voorstelling van zaken. Wat een uilenzeik zeg. Tjongejonge, vlieg je bijna tienduizend kilometer en wat krijg je? Kamelenpis! Eenmaal met voeten op Nieuw Zeelandse bodem, stelde Edward meteen maar even orde op zaken en dronk geen Steinlager, Heineken of ander vergif meer. En in de supermarkt hadden ze Grolsch!

Verder was het in het bierschap onduidelijkheid troef. Er was zo veel! De meest verkochte bieren leken (naast Grolsch) Tui, Red Lion, Speights en dus dat Steinlager bocht. Naast grote dozen van bovengenoemd spul was er een enorme keuze: Bavaria, Oranjeboom, Holland bier (?), Corona, 1664, Becks, Budweiser, Leffe en nog veel meer. Ennnn...... Guinness! Wat nu? Edward kon onmogelijk een Grolsch nemen, dit zou immers zijn "Grolsch-moment" bij terugkomst in 0031 danig verstieren. Guinness? Hmm. Misschien later.

Tja, doe maar Speights dan. Geen pils trouwens, het betreft een Ale. Een vreemde eend in deze B.e.e.r.-index, maar aangezien het koude weer, was een Ale een prima keuze. Je moet er niet aan denken om zo'n donkere jongen op een terrasje in Bangkok te nuttigen, maar hier in de kou smaakt hij prima. Bovendien is Speights volgens de brouwerij "the Pride of the South". Rare jongens die Kiwi's. Ik zou wel ergens anders trots op zijn. Denk aan Walvissen, Dolfijnen, Berglandschappen of desnoods een stuk lamsvlees met een lekkere Pinot Noir. Maar dit spul? Ik kan me er niets bij voorstellen.

Maar goed, vergeleken met die smaak van lamgeslagen azijn van die Steinlager is dit alleszins een acceptabel bier. In het land der blinden is éénoog koning, aldus het oud hollandse spreekwoord.

Zo onderzochten wij op een mooie lentedag de brouwerij zonder enig vooroordeel. U moet weten dat deze B.e.e.r.-index een serieuze aangelegenheid is en de recencent gaat natuurlijk niet over één nacht ijs. Dat begreep men eigenlijk niet bij Speights. Nadat we hadden gemeld dat we van een vooraanstaand Nederlands Culinair Webmagazine waren, kregen we geen gratis kaartjes voor de tour. Maar goed, we kregen wel gratis bier na afloop (net als iedereen). Dat bier smaakte en zodoende veroverde Speight zo'n begeerde plek in de B.e.e.r.-index. Dat is al een prestatie op zich, hoewel dit bier zich natuurlijk niet kan meten met de toppers in de hoogste regionen. Maar Speights laat Skol toch mooi achter zich.

B.e.e.r.-index: 27
Smaak: 7
Doordrinkfactor: 6
Verpakking: 8
Plaatsen/Verkrijgbaarheid: 8
Bonuspunt: -1 voor de pijn in je ogen bij al dat blinkende koper tijdens het bezoek aan de brouwerij.
-1 voor het feit dat de gratis tap, buiten bij de brouwerij slechts water schenkt.

Chang

Beerindex Chang

Culinair gezien is Thailand is vooralsnog HET hoogtepunt van onze reis. Zo'n heerlijke Tom Yam soep, een rode curry of rijst met Basilicum en pepers? Het is allemaal heerlijk. Of wat dacht je van zo'n Pad Tai noodle met limoen, suiker en van die stukjes pinda? Lekker hoor. Zonder uitzondering was alles dat wij in Thailand aten heerlijk. En het grote voordeel is dat zo'n beetje alle gerechten prima samen gaan met een groot glas bier. Chang wel te verstaan, want dat is de echte shit. Waar je in Nederland Grolsch drinkt, neem je in Thailand een Chang. Logisch verhaal.

In de reisverhalen is al regelmatig gerefereerd naar het gevoel alsof er een olifant op je hoofd zit na het nuttigen van enkele Pilseners. In het overgrote deel van deze gevallen is de boosdoener Chang. Complimenten voor de brouwer, aangezien Chang de Taise vertaling van Olifant is. Oftewel, niets dan eerlijkheid en duidelijkheid van de brouwer van Thailands nummer 1 bier. Tja, wellicht is Singha wel meer verkocht, maar dat spul mag eigenlijk geen bier genoemd worden. Nee, in Thailand draait het om Chang. Grote flessen Chang om precies te zijn. Of nog exacter: ijskoude grote flessen Chang bier. Heerlijk!

Over die grote flessen kan je kort zijn. Prachtige fles! Op het etiket staan twee stoere olifanten met kun hoofd tegen elkaar aan te beuken. Zoals eerder aangegeven: precies het gevoel dat je hebt nadat die fles leeg is. Voor de rest niets dan onverklaarbaar Thais gebrabbel op de fles. Prima, al dat gelul hoef je toch niet te begrijpen. Chang heeft trouwens ook kleinere flessen, handig als het erg warm is (dit komt wel eens voor in Thailand). Het is een enkele keer voorgekomen dat zo'n grote fles warm is voor hij leeg was. Een heel enkele keer maar hoor! Echt een uitzondering. Maar goed, voor dit geval zijn erg dus kleine flessen Chang. En er zijn blikjes. Handig, aangezien deze sneller koud worden in de koelkast. Oftewel, goed beleid van de makers van Chang.

Hoe zit het met de smaak? Laten we het er op houden dat Chang geen bier voor mietjes is. Het is een straffe pot waar niet mee te spotten valt. Of anders gezegd: Als je Chang drinkt weet je dat je bier aan het drinken bent. Dit in tegenstelling tot Australisch bier, waarbij je nogal eens denkt dat je kraanwater te pakken hebt. Kort maar krachtig samengevat: Chang smaakt!

Tot nu toe niets dan lof, maar er is wel iets vreemds aan de hand. Aangezien deze index objectief is en de auteur goudeerlijk, kan het volgende niet verzwegen worden. Er bestaat zo iets als Chang Light. DIT IS EEN GROTE SCHANDE. Zo, dit gezegd hebbende volgen hier de verzachtende omstandigheden. Het normale Chang bier is zoals eerder aangegeven een akelige knaller. Het bier bevat dan ook 6,4 procent alcohol. Da's best veel. Bijvoorbeeld bij het ontbijt is Chang daarom minder geschikt. Maar geen nood, er is dus Chang Light, een fris bier met slechts (ruim) vier procent alcohol. Op de foto wordt de Auteur op heterdaad betrapt met een Chang Light, waarvoor de oprechte excuses. Op de foto het bewijs.

Het was ook slechts in het kader van het onderzoek ten behoeve van deze bier-index. De auteur belooft met de hand op het hart dat het slechts één fles betrof en dat hij het heeft uitgespuugd.

Afijn, samengevat kent Chang op de Light variant na alleen maar pluspunten. Fijn biertje!

B.e.e.r.-index: 31
Smaak: 7
Doordrinkfactor: 7
Verpakking: 10
Locaties: 9
Bonuspunt: 1 voor de het doffe gevoel in je hoofd, 's morgens vroeg.
Strafpunten: 3 voor de Light variant

LiQuan

B.e.e.r.-Index LiQuan

Mijn eerste gedachte bij mijn eerste slok uit mijn eerste fles LiQuan was: "Absoluut te doen". De verwachtingen van deze Chinese Kletser waren laag. Laten we eerlijk zijn, die fles ziet er uit alsof je net een fles afwasmiddel uit de onderste schappen van de Lidl hebt getrokken. En dan het glas! Daar stoppen ze in Nederland toch de mosterd in??? Bij het zien van dit totaalplaatje voel je de hoofdpijn al! En die hoofdpijn is absoluut te realiseren. Bij zo'n fles of drie ben je verzekerd van een flinke kater. Wat dat betreft zou LiQuan een zusterbedrijf kunnen zijn van de absolute topper in Nederland op het gebied van hoofdpijn: Oranjeboom. Maar dat mocht Oranjeboom willen. In tegenstelling tot Oranjeboom is LiQuan wel een pilsje dat naar meer smaakt. Hij ligt lekker op de tong en nodigt uit tot flink door tetteren. Wat dat betreft wordt LiQuan geschonken uit de juiste fles, een grote pretcilinder van 0,67 liter. Prima dus.

Niet alle Chinesen kunnen dagelijks genieten van een LiQuan. Alleen in de omgeving van Yangshuo wordt een LiQuan geserveerd als je vraagt om een zogenaamde Pée-Jyõ. Ja, in China is het biergebeuren weer zeer lokaal, hoewel er ook enkele nationale toppers zijn. Deze grote merken zijn echter wel duurder dan dit lokale brouwsel en bezorgen je ook minder snel een houten kop. Maar LiQuan is dus spotgoedkoop. Eigenlijk is water het enige altenatief dat goedkoper is, dat per liter ongeveer twee keer zo goedkoop is. In de horeca doet zo'n fles LiQuan meestal zo'n 5 Yuan, dat is zo'n 50 cent (hoewel de euro flink aan het stijgen was, bij het einde van het glas zou het wel eens 49 cent kunnen zijn). Oftewel met een paar euro op zak kwam ik de gehele zaterdag avond wel door. Dit mede door het feit dat Tai Chi slecht is voor je drinkvermogen en dat Chinesen nog laffere drinkers waren dan dat Tai Chi volk. Aan hen kon ik dus ook amper wat slijten. Goede uitzondering was de Master die wel degelijk van wanten wist met de ijskoude LiQuan's. Trouwens, Tai Chi is gelijk aan vals spelen. Die kater na drie flessen LiQuan is ook zo weer weg met wat Chicong bewegingen.

Maar in Yangshuo is het dus LiQuan dat de klok slaat. Op iedere straathoek is wel een fles te verkrijgen. Ook onze vaste plekken qua eten en drinken schonken zonder uitzondering LiQuan. Zelfs in "Weststreet" had Freddy geen poot aan de grond. Trouwens in deze regionen werd wel meteen een dubbele prijs gevraagd voor een pilsje. Oftewel, als je een avondje wil stappen in Weststreet adviseer ik veel geld mee te nemen. Denk voor de zekerheid aan zo'n vijf euro.

Doet LiQuan nog aan rare fratsen? Eigenlijk niet. Geen kleine flessen en zeker geen alcoholvrije variant. Helder beleid dus. Ja, misschien nog iets vreemds. Er zijn twee alternatieve pilsjes onder het LiQuan label. Liquan Iced Beer en LiQuan Draft Beer. Da's lachen, draft beer in een fles. Goed!!! En als je genoeg gedronken hebt trap je toch wel in deze vorm van oplichting. Gelukkig smaken beide varianten precies het zelfde als de gewone LiQuan, alleen de prijs is anders. Extra duur wel, dus mooi!


B.e.e.r.-Index: 30
Smaak: 8
Doordrinkfactor: 8
Locaties: 9
Look & Feel: 3
Bonuspunt: 1 voor de lauwe LiQuans op de BBQ's van de Master waardoor iedereen aan de "wijn" ging.
Bonuspunt: 1 voor de enorme hoofdpijn die je de volgende dag hebt bij consumptie van drie flessen of meer.

BeerLao

B.e.e.r.-Index BeerLao

Laos is weer echt zo'n land waar alles om bier lijkt te draaien. Op iedere straathoek kan je wel terecht voor een koude kletser. Niet alleen de toeristen, maar juist ook de Lao zelf drinken graag een biertje. Maar hoe kan het ook anders, men heeft BeerLao! Dit betreft echt een brouwsel dat moeilijk te overtreffen is. Dat bleek ook toen de Denen de trots van Laos overnamen (het moet wel een vijandige overname geweest, de laffaards). De Denen gingen meteen orde op zaken stellen en voerden menige "productverbetering" door. Maar wat bleek in de smaaktesten? Iedere verandering was een verslechtering voor de smaak! Sinds die dag is BeerLao weer gewoon Beerlao, een absoluut top-pils.

Ondanks het feit dat het drinken van een BeerLao een ervaring is die met geen pen te beschrijven is, zal ik toch wat informatie verschaffen over zo'n typisch BeerLao moment. Het begint met het bestellen. Waar je in Nederland specifiek om Grolsch moet vragen, of waar je in Vietnam soms moet kiezen uit 10 merken, is het in Laos niet nodig het merk te specificeren. Vraag simpelweg om een biertje en je weet zeker dat er een vette fles BeerLao van twee derde van een liter voor je neus gezet zal worden. Behalve in Vientiane, de thuishaven van de brouwerij. Daar kan je nog wel eens verrast worden met een (ook niet te Versmaden) "tapje". Het opdienen van BeerLao gebeurt zonder toestanden, maar wel altijd met een glas voorzien van BeerLao logo. Alle glazen in Laos hebben namelijk een BeerLao logo, dus ook cola (sorry voor het woord in deze rubriek) en watermeloenshakes worden geserveerd in een BeerLao glas. Tevens zijn alle parasols en bijna alle t-shirts in Laos ook voorzien van het BeerLao logo.

De aanblik van zo'n fles is er één die je niet snel vergeet. Het kleurgebruik op het etiket correspondeert met het bier: fris, vrolijk en onweerstaanbaar. Hoewel het inschenken een feest is, lijkt het soms wel uren te duren.

En dan volt de onvermijdelijke eerste slok, ookwel de essentie van HET BeerLao moment genoemd (of door sommigen de essentie van het leven). Op zo'n moment schieten de vreemdste dingen door je hoofd. Associaties zoals kabbelende bergbeekjes, zwemmen met dolfijnen, dubbele loopings in achtbanen, vlinders, onbewoonde eilanden en zelfs Grolsch zijn veel gehoord. De smaak en frisheid van dit bier zijn nauwelijks te overtreffen. Na die eerste slok is er geen weg meer terug. Genieten tot de laatste slok.

Er zijn nog wel wat vreemde en zelfs verwarrende zaken rondom BeerLao. Om maar met het ernstigste feit te beginnen: er is ook zo iets als BeerLao Light. Ongetwijfeld een idee van de Denen, ik heb in ieder geval nog nooit een Lao aan een Light biertje gezien. Meteen opheffen zou ik zeggen. Daarnaast bestaan er ook kleine flessen. Gelukkig zeldzaam, maar ze bestaan wel. En dan is er iets als Lao dark, een donker bier. Over al deze duistere praktijken kan ik verder niets melden omdat ik mij er natuurlijk niet mee heb ingelaten. Je hebt er ook niet veel last van omdat ook de Lao alles behalve de normale BeerLao links laat liggen. Verstandig.

En nu maar wachten tot nederland bevrijd wordt en BeerLao ge-exporteerd wordt naar ons kikkerland.

B.e.e.r.-Index: 36
Smaak: 10
Doordrinkfactor: 9
Locaties: 8
Look & Feel: 9
Bonuspunten: heeft BeerLao niet nodig

Heineken

B.e.e.r.-Index Heineken

Heineken lijkt een vreemde eend in de bijt binnen deze B.e.e.r.-Index. Waar BGI en Angkor geassocieerd kunnen worden met obscure tenten in warme, grote, drukke, dampende steden, denk je bij Heineken gewoon aan café het Loosje aan de Nieuwmarkt in het vredige Amsterdam. Maar vergeet niet dat Freddy ook in Azië flink aan de weg timmert. Wat nu tulpen, klompen en marihuana? Nederland’s grootste export product op de plekken waar wij komen is Bier! Nee, Heineken is niet weg te denken uit het straatbeeld van Azië en verdient dus ook een plek in deze B.e.e.r.-Index.

De aanwezigheid van Heineken in deze B.e.e.r.-Index brengt ook een positief neveneffect met zich mee. Omdat Heineken bij de meeste lezers bekend is, fungeert dit bier als prima referentiemateriaal. Een soort B.e.e.r.-Marker dus. Dit bewijst maar weer eens de doordachtheid en het belang van deze index.

Maar goed, wat is er te melden over Heineken? Niet zo veel. In Azië kan het beschouwd worden als prima bier omdat het hier niet in de schaduw staat van Grolsch, het overheerlijke bier uit de Achterhoek dat zich met gemak zou kunnen meten met Angkor, BGI, Singha en Lao bier. Grolsch wordt bij voorkeur geschonken uit de befaamde beugelflessen die in de achterhoek ook wel het koosnaampje Broene Poater (bruine pater) mee krijgt. Het allermooiste aan zo’n beugelfles is het zogenaamde ploppen bij het openen van de fles en de “damp” die vervolgens vrijkomt. Dit gecombineerd met het condens op de fles maakt het nuttigen van een beugel één van de mooiste ervaringen in het leven. Ondanks het lokale karakter van Grolsch, zou ik het geluid van een open ploppende beugelfles in iedere uithoek van de wereld kunnen herkennen. Ik ben er dus ook vrij zeker van dat er geen Grolsch in mijn omgeving is geweest tijdens mijn reis door Azië. Het is dus helaas niet mogelijk Grolsch op te nemen in de index.

Maar niet getreurd, er is dus nog genoeg ander spul waar onder helaas dus ook Heineken. En veelal in blik. In Nederland zie je nog wel eens zo’n fraaie longneck maar hier niets van dit alles. Blik, blik en nog eens blik. Maar de locale bevolking vindt het heerlijk! Zij weten niet beter want ze hebben natuurlijk nog nooit van Grolsch gehoord. De arme stakkers. Ja, tijdens zo'n reis wordt je niet alleen met de leuke dingen in het leven geconfronteerd. Dat blijkt wel weer. Door deze afwezigheid van Grolsch, wordt Heineken hier echt gezien als een Premium Pils. Voor als er een feestje is ofzo. Bij ons TET feestje bij een vietnamees gezin kwam er dan ook Heineken op tafel. In deze setting smaakte het blikje Heineken prima, ik heb zelfs geen moment aan een koude beugel Grolsch gedacht. Dat kwam later pas. Ook op een ander feestelijk moment werd Heineken geschonken, namelijk tijdens het voetbal kijken in de kledingwinkel in Hoi An. Toch twee top momenten en dus ook twee bonuspunten voor Freddy.

B.e.e.r.-Index: 26
Smaak: 7
Doordrinkfactor: 6
Locaties: 7
Look & Feel: 4
Bonuspunten: 2! Heineken bij Tet feest en in kledingwinkel

LaRue

B.e.e.r.-Index La Rue

Gedurende een reis van Saigon naar Hanoi passeert een heel scala aan landschappen en culturen de revue. En met het veranderen van het land en de gewoonten, veranderen ook de bieren. En dat is fijn. Je kan zeggen dat dit allemaal onzin is, maar heb jij iemand die zijn leven lang in de Achterhoek heeft gewoont in zijn stamkroeg een fles Heiken zien inschenken? Of een ras-Amsterdammer in de Jordaan een vaasje Brand zien bestellen? Nee, regionale bieren zijn prima.

Larue is er zo één uit het midden van Vietnam. Niet uit het noorden en niet uit het zuiden, oftewel vlees nog vis. Eerlijk gezegd is Larue een redelijk inspiratieloos pilsje. Prima te drinken hoor, maar niet meer dan dat. Men heeft geprobeerd het bier wat meer ballen te geven door een tijger op de fles af te beelden. Een laffe daad natuurlijk, ik begrijp niet dat een bepaalde brouwerij uit Singapore (Tiger) niet een proces is aangegaan. Nu houden ze in Vietnam van het kopieren van dingen, maar wat mij betreft ligt de grens bij het kopieren van een biermerk.

Deze laffe daad is ook terug te voeren naar het bier zelf. Het mond-gevoel is enigszins muf. Wellicht is een associatie van oud stof (zoals te vinden is op een kast op zolder) enigszins op zijn plaats. Wat ik de fabrikant trouwens wel mee moet geven is dat men de laffe kenmerken consequent doorvoert in de verpakking. Larue wordt doorgaans geschonken in 0,45 liter flessen, zoals eerder aangegeven voorzien van een enigszins suf uit zijn ogen kijkende tijger. De flessen zelf zijn vermoedelijk gejat van Saigon. Tot overmaat van ramp schenken ze ook uit blik, iets dat toppers zoals BGI en Saigon nooit zouden flikken.

Maar ondanks alles is het in het midden van Vietnam niet te vermijden af en toe een Larue te drinken. In Braband is het immers ook niet mogelijk om uitsluitend Grolsch te drinken.

B.e.e.r.-Index: 23
Smaak: 7
Doordrinkfactor: 6
Locaties: 7
Look & Feel: 4
Bonuspunten: Min één voor kopieren van Tijger beeldmerk

Saigon

B.e.e.r.-Index Saigon

Weer zo'n Vietnamese Kletser. En natuurlijk weer hoog in de B.e.e.r.-Index. Saigon onderscheidt zich door eenvoud en bescheidenheid. Alleen verkrijgbaar in flessen van 0,45 liter, in Vietnam ook wel bekend als een "kleintje pils". Bescheiden om haar matige alcoholpercentage van 4,3 procent. Het berijden van een brommer na het nuttigen van wat pilseners is in Vietnam uberhaupt geen probleem, maar als je hier dan toch rekening mee wil houden in Saigon wellicht een geschikte keus. Alhoewel, dit is wel een gerstennat dat naar meer smaakt dat weer minder bevordelijk is voor het verkeer. Voor wie wat moeite heeft met dit laffe alcoholpercentage (of gewoon snel lam wil worden), is het niet meteen over te stappen op Heineken of Tiger. Nee, er bestaat ook zo iets als Saigon Export. Een wat straffer pilsje dat wat ruw op de tong ligt. Je ziet ze wat minder dan de normale Saigon die te herkennen is aan de wit met groene etiketten. Export draagt een wit met rood etiket.

Ik heb er vele dagen veldwerk aan moeten besteden, maar ik ben er toch achter gekomen dat dit bier gebrouwen wordt in Zuid Vietnam. Om precies te zijn in de stad Saigon. In de straten van Saigon zie je op iedere straathoek wel een stalletje waar een koude Saigon geserveerd wordt. Of als je pech hebt een warme Saigon met ijs. Volgens de locals is het tijdstip van de dag voor het nuttigen van een Saigon totaal irrelevant. Van 's morgens tot 's nachts, een Saigon gaat er altijd in.

Hoe verder je noordelijk reist, hoe moeilijker het wordt een Saigon te bemachtigen. Vraag dus nooit in Hanoi naar een koude Saigon. Dit is het zelfde als in de Jordaan vragen of Feyen#!$%%^&# vanavond nog moet spelen. Toch is het jammer dat Saigon niet overal te verkrijgen is, een Saigon is immers niet te versmaden. En voor het geld hoef je het ook niet te laten, een Saigon kost zelden meer dan 50 cent.

B.e.e.r.-Index: 30,5
Smaak: 7,5
Doordrinkfactor: 9
Locaties: 7
Look & Feel: 8
Bonuspunten: Min één voor de warme Saigon die geserveerd werd met ijs.

BGI

B.e.e.r.-Index BGI

Het is niet vreemd dat dit Vietnamese bier een plaats verdient in de B.E.E.R.-index. Vietnam is het bierland bij uitstek. Onlangs heeft bier de traditionele volksdrank thee (sorry dat ik het woord gebruik) verdrongen van de eerste plaats qua meest geconsumeerde drank. Eigenlijk draait het in Vietnam om "Bia Hoi", oftewel vers bier. Door ons ook wel tap-bier genoemd. De Lonely Planet adviseert tien dollar in je zak te steken voordat je naar een zogenaamde Microbar gaat. Zoals de naam doen vermoeden is dit een kleine bar. Maar niet alleen de bar is klein, maar ook het meubilair is van het formaat kabouter. Maar de glazen zijn groot, geen zorgen daar over. In zo'n Microbar kan je voor de meegebrachte tien dollars zo'n 100 biertjes kopen. Helaas kan het betreffende Bia Hoi niet opgenomen worden in de B.E.E.R.-index. De brouwsels zijn vaak zeer lokaal en meestal van obscure merken. Of nog vaker merkloos. Ik kan wel melden dat ik zelden een Bia Hoi dronk met een B.E.E.R.-index onder de 30. Goed spul dus, maar we hebben het hier over merkbier. Zoals daar bijvoorbeeld BGI is. Zoals hier boven vermeld doen ze in Vietnam niet lullig over een pilsje. Bier kan altijd en overal, liefst veel. BGI past prima in dit concept. Geen fratsen en zeker geen kleine flessen. Voor het boven vermelde tientje kan je trouwens ook zeker 10 a 15 flessen BGI a 0,67 liter kopen, zeker geen slechte investering kan ik vermelden. Ondanks haar 4,8 procent alcohol heeft BGI een frisse smaak en het betreft dus weer zo'n echte doordrinker. Er zijn trouwens wel elegante 0,45 liter flessen, miniatuurtjes zeg maar. Echt iets voor als je ziek bent ofzo. Maar behalve de miniatuurfles kent BGI geen fratsen. Niets over melden dus, gewoon veel punten geven, maar zeker geen bonuspunten. Dat zou een belediging zijn voor de positioneringsstrategie van BGI. Oh, er is toch nog een klein iets dat niet logisch is aan BGI. BGI staat voor Big Groovy I (?).

B.E.E.R.-index: 31
-> Smaak: 7
-> Doordrinkfactor: 9
-> Locaties waar verkrijgbaar: 7,5
-> Look & Feel / Uitstraling: 7,5
-> Bonuspunten: Onzin!

Angkor

B.e.e.r.-Index Angkor

Het beste bier in Cambodja kan eigenlijk maar 1 naam hebben: Angkor. Dit bier is zo goed dat ze er op een gegeven moment zelfs een tempel naar vernoemd hebben. Angkor is gewoon HET bier in Cambodja. En niet alleen dronken Engelsen drinken het. Nee, ook de locals zijn uiterst vaardig in het naar binnen harken van een ijskoude Pivo. Maar dan alleen Angkor.

Cambodja kent nog wel wat ander spul zoals bijvoorbeeld Bayon en Anchor, maar deze zouden in deze b.e.e.r. index in de region van Skol te vinden zijn. Niet het vermelden waard dus. En dan is er nog wat import zoals Heineken en Tiger, maar cunsumptie van deze biertjes valt onder de noemer "vals spelen". Nee, wet praten dus over Angkor. Het is echt een top-pilsje, maar pas op: dit is geen bier voor mietjes. Nee, als je een eerste slok neemt dan weet je meteen dat je geen limonade in je glas hebt. De bitterheid en de afdronk getuigen van een volwassen bier. Qua verpakking voert Angkor het no-nonsense beleid. Alleen grote flessen van 0,6 liter en als je dat niet aan kan ben je het drinken van Angkor niet waard. Ja, en er is bij gelegenheden Angkor van de tap, hetgeen natuurlijk niet te versmaden is. Tenslotte is er blik voor als het niet anders kan. Op de brommer bijvoorbeeld, zo zag ik een enkele keer. Maar normaal gesproken hebben de flessen dus de voorkeur. Omdat Cambodja een stoffig land is, gaat een Angkor er eigenlijk altijd wel in. Het liefst ijskoud natuurlijk, maar helaas is de hoeveelheid koelkasten in Cambodja ontoereikend om de vraag naar Angkor aan te kunnen. In noodgevallen dient Angkor daarom "on the rocks" gedronken te worden. Het resultaat is een iets waterige Angkor, iets dat door ondergetekende ook wel het Bavaria-effect genoemd wordt. Maar ja, alles beter dan lauw bier. De meest perfecte Angkor dronk ik op het strand van Sihanoukville. Hier werden de flessen Angkor in de vrieskast geplaatst en af en toe opgespoten met water. Dit resulteerde in een dikke ijsklomp rondom de fles. Daarnaast een diepgevroren glas en zie hier: een bonuspuntje voor Angkor. Is er dan helemaal niets mis met Angkor? Nou, het enige is wellicht de vermelding op het etiket dat Angkor in een ver verleden een prijs heeft gewonnen op een australisch bier festifal. En we weten allemaal dat australisch bier gelijk is aan het bedrijven van de liefde in een kano: "it's fucking close to water".

B.e.e.r. Index: 33

-> Smaak: 7,5

-> Doordrinkfactor: 7,5

-> Locaties waar verkrijgbaar: 8

-> Look & Feel / Uitstraling: 9

-> Bonuspunten: 1

Skol

B.e.e.r.-Index Skol

Vreemd genoeg claimt Skol het op twee na grootste biermerk ter wereld te zijn. Volgens het etiket is het een uiterst "satisfying experience". Maar laat u niet op het verkeerde been zetten, in werkelijkheid smaakt Skol naar met water aangelengde uilenzeik. Nee echt, hier wil je nog niet je tuin mee sproeien. Qua smaak valt er weinig over Skol te melden, die is er namelijk niet. Om het gebrek aan smaak te verdoezelen dient een Skol ijskoud gedronken te worden. Dit bij voorkeur als je drie dagen in de woestijn hebt gelopen zonder maar een druppel vocht tot je genomen te hebben. Dan smaakt ieder bier. Ook de uitstraling van Skol is laf. Zelfs de meest onwetende touristen (zoals wij) laten Skol links liggen. Echter, soms ontkom je niet aan een Skol, er zijn genoeg vreemde tenten dit dit dubieuze drankje als "huismerk" schenken. Zeker in Maleisie is het daarom altijd aan te bevelen even op de kaart te kijken of er andere bieren beschikbaar zijn. Is er dan niets positiefs te melden over Skol? Ja zeker wel! Skol is goedkoop. Einde verhaal.

B.e.e.r. - index: 19

Smaak: 3,5

Doordrinkfactor: 7

Locaties waar verkrijgbaar: 6

Look & Feel: 3,5

Bonuspunten: natuurlijk geen

Tiger Beer

B.e.e.r.-Index Tiger Beer

Tiger is een zeer prettig Pilsje, ruim van koolzuur, fris van smaak en licht van afdronk. Het bier is absoluut niet bitter waardoor het gemakkelijk doordrinkt, met name op een warme dag. Tiger komt speciaal tot zijn recht als het extreem koud is. Sommige gelegenheden schenken de Tiger daarom in een bevroren glas, iets dat zeker toegevoegde waarde heeft. De kleine flessen van ruim 0,3 liter hebben de voorkeur boven de grotere flessen en natuurlijk ook boven blik. De blikjes hebben immers te weinig uitstraling, terwijl de grote flessen warm worden voordat ze leeg zijn (er van uit gaande dat je de Tiger niet op de Noordpool of in Nederland ofzo drinkt). Het in 1 teug wegklokken van een grote fles is natuurlijk wel een prima alternatief. Maar door de bank genomen moet je dus voor de kleine flessen gaan, er van uitgaande dat de bediening in dit geval jouw tempo bij kan houden (anders toch weer overschakelen op grote flessen).

Tiger bier wordt in geheel Maleisie geschonken, behalve op plekken waar de bevolking voor meer dan 80 procent uit Moslims bestaat (daar is alcohol bij wet verboden). Deze plekken ben ik blijkbaar nog niet tegen gekomen (of ik heb ze onbewust gemeden). Bij Chinese restaurants is het altijd raak. Daar staat altijd een koude Tiger voor je klaar. Let wel, Tiger is net als alle biersoorten relatief duur in Maleisie. Minderwaardige dranken zoals vers vruchtensap en frisdrank is minstens drie keer zo goedkoop. Maar goed, een Tiger is deze meerprijs zeker waard. Het betreft echt een prima Pilsje.

De beste Tigers trof ik vooralsnog in het Banana Leaf restaurant in Little India, Singapore. Daarnaast wordt een prima Tiger geserveerd in een diepgevroren glas in het Nipah Waterfront Resort aan Peluk Nipah Beach op het eiland Pulau Pangkor te Maleisie.


B.E.E.R-Index: 31,5
Smaak: 7
Doordrinkfactor: 8
Locaties waar gedronken: 7
Look & Feel: 8,5
Bonuspunten: 1 voor diep gevroren glas op Pulau Pangkor