LaRue

B.e.e.r.-Index La Rue

Gedurende een reis van Saigon naar Hanoi passeert een heel scala aan landschappen en culturen de revue. En met het veranderen van het land en de gewoonten, veranderen ook de bieren. En dat is fijn. Je kan zeggen dat dit allemaal onzin is, maar heb jij iemand die zijn leven lang in de Achterhoek heeft gewoont in zijn stamkroeg een fles Heiken zien inschenken? Of een ras-Amsterdammer in de Jordaan een vaasje Brand zien bestellen? Nee, regionale bieren zijn prima.

Larue is er zo één uit het midden van Vietnam. Niet uit het noorden en niet uit het zuiden, oftewel vlees nog vis. Eerlijk gezegd is Larue een redelijk inspiratieloos pilsje. Prima te drinken hoor, maar niet meer dan dat. Men heeft geprobeerd het bier wat meer ballen te geven door een tijger op de fles af te beelden. Een laffe daad natuurlijk, ik begrijp niet dat een bepaalde brouwerij uit Singapore (Tiger) niet een proces is aangegaan. Nu houden ze in Vietnam van het kopieren van dingen, maar wat mij betreft ligt de grens bij het kopieren van een biermerk.

Deze laffe daad is ook terug te voeren naar het bier zelf. Het mond-gevoel is enigszins muf. Wellicht is een associatie van oud stof (zoals te vinden is op een kast op zolder) enigszins op zijn plaats. Wat ik de fabrikant trouwens wel mee moet geven is dat men de laffe kenmerken consequent doorvoert in de verpakking. Larue wordt doorgaans geschonken in 0,45 liter flessen, zoals eerder aangegeven voorzien van een enigszins suf uit zijn ogen kijkende tijger. De flessen zelf zijn vermoedelijk gejat van Saigon. Tot overmaat van ramp schenken ze ook uit blik, iets dat toppers zoals BGI en Saigon nooit zouden flikken.

Maar ondanks alles is het in het midden van Vietnam niet te vermijden af en toe een Larue te drinken. In Braband is het immers ook niet mogelijk om uitsluitend Grolsch te drinken.

B.e.e.r.-Index: 23
Smaak: 7
Doordrinkfactor: 6
Locaties: 7
Look & Feel: 4
Bonuspunten: Min één voor kopieren van Tijger beeldmerk

Saigon

B.e.e.r.-Index Saigon

Weer zo'n Vietnamese Kletser. En natuurlijk weer hoog in de B.e.e.r.-Index. Saigon onderscheidt zich door eenvoud en bescheidenheid. Alleen verkrijgbaar in flessen van 0,45 liter, in Vietnam ook wel bekend als een "kleintje pils". Bescheiden om haar matige alcoholpercentage van 4,3 procent. Het berijden van een brommer na het nuttigen van wat pilseners is in Vietnam uberhaupt geen probleem, maar als je hier dan toch rekening mee wil houden in Saigon wellicht een geschikte keus. Alhoewel, dit is wel een gerstennat dat naar meer smaakt dat weer minder bevordelijk is voor het verkeer. Voor wie wat moeite heeft met dit laffe alcoholpercentage (of gewoon snel lam wil worden), is het niet meteen over te stappen op Heineken of Tiger. Nee, er bestaat ook zo iets als Saigon Export. Een wat straffer pilsje dat wat ruw op de tong ligt. Je ziet ze wat minder dan de normale Saigon die te herkennen is aan de wit met groene etiketten. Export draagt een wit met rood etiket.

Ik heb er vele dagen veldwerk aan moeten besteden, maar ik ben er toch achter gekomen dat dit bier gebrouwen wordt in Zuid Vietnam. Om precies te zijn in de stad Saigon. In de straten van Saigon zie je op iedere straathoek wel een stalletje waar een koude Saigon geserveerd wordt. Of als je pech hebt een warme Saigon met ijs. Volgens de locals is het tijdstip van de dag voor het nuttigen van een Saigon totaal irrelevant. Van 's morgens tot 's nachts, een Saigon gaat er altijd in.

Hoe verder je noordelijk reist, hoe moeilijker het wordt een Saigon te bemachtigen. Vraag dus nooit in Hanoi naar een koude Saigon. Dit is het zelfde als in de Jordaan vragen of Feyen#!$%%^&# vanavond nog moet spelen. Toch is het jammer dat Saigon niet overal te verkrijgen is, een Saigon is immers niet te versmaden. En voor het geld hoef je het ook niet te laten, een Saigon kost zelden meer dan 50 cent.

B.e.e.r.-Index: 30,5
Smaak: 7,5
Doordrinkfactor: 9
Locaties: 7
Look & Feel: 8
Bonuspunten: Min één voor de warme Saigon die geserveerd werd met ijs.

BGI

B.e.e.r.-Index BGI

Het is niet vreemd dat dit Vietnamese bier een plaats verdient in de B.E.E.R.-index. Vietnam is het bierland bij uitstek. Onlangs heeft bier de traditionele volksdrank thee (sorry dat ik het woord gebruik) verdrongen van de eerste plaats qua meest geconsumeerde drank. Eigenlijk draait het in Vietnam om "Bia Hoi", oftewel vers bier. Door ons ook wel tap-bier genoemd. De Lonely Planet adviseert tien dollar in je zak te steken voordat je naar een zogenaamde Microbar gaat. Zoals de naam doen vermoeden is dit een kleine bar. Maar niet alleen de bar is klein, maar ook het meubilair is van het formaat kabouter. Maar de glazen zijn groot, geen zorgen daar over. In zo'n Microbar kan je voor de meegebrachte tien dollars zo'n 100 biertjes kopen. Helaas kan het betreffende Bia Hoi niet opgenomen worden in de B.E.E.R.-index. De brouwsels zijn vaak zeer lokaal en meestal van obscure merken. Of nog vaker merkloos. Ik kan wel melden dat ik zelden een Bia Hoi dronk met een B.E.E.R.-index onder de 30. Goed spul dus, maar we hebben het hier over merkbier. Zoals daar bijvoorbeeld BGI is. Zoals hier boven vermeld doen ze in Vietnam niet lullig over een pilsje. Bier kan altijd en overal, liefst veel. BGI past prima in dit concept. Geen fratsen en zeker geen kleine flessen. Voor het boven vermelde tientje kan je trouwens ook zeker 10 a 15 flessen BGI a 0,67 liter kopen, zeker geen slechte investering kan ik vermelden. Ondanks haar 4,8 procent alcohol heeft BGI een frisse smaak en het betreft dus weer zo'n echte doordrinker. Er zijn trouwens wel elegante 0,45 liter flessen, miniatuurtjes zeg maar. Echt iets voor als je ziek bent ofzo. Maar behalve de miniatuurfles kent BGI geen fratsen. Niets over melden dus, gewoon veel punten geven, maar zeker geen bonuspunten. Dat zou een belediging zijn voor de positioneringsstrategie van BGI. Oh, er is toch nog een klein iets dat niet logisch is aan BGI. BGI staat voor Big Groovy I (?).

B.E.E.R.-index: 31
-> Smaak: 7
-> Doordrinkfactor: 9
-> Locaties waar verkrijgbaar: 7,5
-> Look & Feel / Uitstraling: 7,5
-> Bonuspunten: Onzin!

Angkor

B.e.e.r.-Index Angkor

Het beste bier in Cambodja kan eigenlijk maar 1 naam hebben: Angkor. Dit bier is zo goed dat ze er op een gegeven moment zelfs een tempel naar vernoemd hebben. Angkor is gewoon HET bier in Cambodja. En niet alleen dronken Engelsen drinken het. Nee, ook de locals zijn uiterst vaardig in het naar binnen harken van een ijskoude Pivo. Maar dan alleen Angkor.

Cambodja kent nog wel wat ander spul zoals bijvoorbeeld Bayon en Anchor, maar deze zouden in deze b.e.e.r. index in de region van Skol te vinden zijn. Niet het vermelden waard dus. En dan is er nog wat import zoals Heineken en Tiger, maar cunsumptie van deze biertjes valt onder de noemer "vals spelen". Nee, wet praten dus over Angkor. Het is echt een top-pilsje, maar pas op: dit is geen bier voor mietjes. Nee, als je een eerste slok neemt dan weet je meteen dat je geen limonade in je glas hebt. De bitterheid en de afdronk getuigen van een volwassen bier. Qua verpakking voert Angkor het no-nonsense beleid. Alleen grote flessen van 0,6 liter en als je dat niet aan kan ben je het drinken van Angkor niet waard. Ja, en er is bij gelegenheden Angkor van de tap, hetgeen natuurlijk niet te versmaden is. Tenslotte is er blik voor als het niet anders kan. Op de brommer bijvoorbeeld, zo zag ik een enkele keer. Maar normaal gesproken hebben de flessen dus de voorkeur. Omdat Cambodja een stoffig land is, gaat een Angkor er eigenlijk altijd wel in. Het liefst ijskoud natuurlijk, maar helaas is de hoeveelheid koelkasten in Cambodja ontoereikend om de vraag naar Angkor aan te kunnen. In noodgevallen dient Angkor daarom "on the rocks" gedronken te worden. Het resultaat is een iets waterige Angkor, iets dat door ondergetekende ook wel het Bavaria-effect genoemd wordt. Maar ja, alles beter dan lauw bier. De meest perfecte Angkor dronk ik op het strand van Sihanoukville. Hier werden de flessen Angkor in de vrieskast geplaatst en af en toe opgespoten met water. Dit resulteerde in een dikke ijsklomp rondom de fles. Daarnaast een diepgevroren glas en zie hier: een bonuspuntje voor Angkor. Is er dan helemaal niets mis met Angkor? Nou, het enige is wellicht de vermelding op het etiket dat Angkor in een ver verleden een prijs heeft gewonnen op een australisch bier festifal. En we weten allemaal dat australisch bier gelijk is aan het bedrijven van de liefde in een kano: "it's fucking close to water".

B.e.e.r. Index: 33

-> Smaak: 7,5

-> Doordrinkfactor: 7,5

-> Locaties waar verkrijgbaar: 8

-> Look & Feel / Uitstraling: 9

-> Bonuspunten: 1

Skol

B.e.e.r.-Index Skol

Vreemd genoeg claimt Skol het op twee na grootste biermerk ter wereld te zijn. Volgens het etiket is het een uiterst "satisfying experience". Maar laat u niet op het verkeerde been zetten, in werkelijkheid smaakt Skol naar met water aangelengde uilenzeik. Nee echt, hier wil je nog niet je tuin mee sproeien. Qua smaak valt er weinig over Skol te melden, die is er namelijk niet. Om het gebrek aan smaak te verdoezelen dient een Skol ijskoud gedronken te worden. Dit bij voorkeur als je drie dagen in de woestijn hebt gelopen zonder maar een druppel vocht tot je genomen te hebben. Dan smaakt ieder bier. Ook de uitstraling van Skol is laf. Zelfs de meest onwetende touristen (zoals wij) laten Skol links liggen. Echter, soms ontkom je niet aan een Skol, er zijn genoeg vreemde tenten dit dit dubieuze drankje als "huismerk" schenken. Zeker in Maleisie is het daarom altijd aan te bevelen even op de kaart te kijken of er andere bieren beschikbaar zijn. Is er dan niets positiefs te melden over Skol? Ja zeker wel! Skol is goedkoop. Einde verhaal.

B.e.e.r. - index: 19

Smaak: 3,5

Doordrinkfactor: 7

Locaties waar verkrijgbaar: 6

Look & Feel: 3,5

Bonuspunten: natuurlijk geen

Tiger Beer

B.e.e.r.-Index Tiger Beer

Tiger is een zeer prettig Pilsje, ruim van koolzuur, fris van smaak en licht van afdronk. Het bier is absoluut niet bitter waardoor het gemakkelijk doordrinkt, met name op een warme dag. Tiger komt speciaal tot zijn recht als het extreem koud is. Sommige gelegenheden schenken de Tiger daarom in een bevroren glas, iets dat zeker toegevoegde waarde heeft. De kleine flessen van ruim 0,3 liter hebben de voorkeur boven de grotere flessen en natuurlijk ook boven blik. De blikjes hebben immers te weinig uitstraling, terwijl de grote flessen warm worden voordat ze leeg zijn (er van uit gaande dat je de Tiger niet op de Noordpool of in Nederland ofzo drinkt). Het in 1 teug wegklokken van een grote fles is natuurlijk wel een prima alternatief. Maar door de bank genomen moet je dus voor de kleine flessen gaan, er van uitgaande dat de bediening in dit geval jouw tempo bij kan houden (anders toch weer overschakelen op grote flessen).

Tiger bier wordt in geheel Maleisie geschonken, behalve op plekken waar de bevolking voor meer dan 80 procent uit Moslims bestaat (daar is alcohol bij wet verboden). Deze plekken ben ik blijkbaar nog niet tegen gekomen (of ik heb ze onbewust gemeden). Bij Chinese restaurants is het altijd raak. Daar staat altijd een koude Tiger voor je klaar. Let wel, Tiger is net als alle biersoorten relatief duur in Maleisie. Minderwaardige dranken zoals vers vruchtensap en frisdrank is minstens drie keer zo goedkoop. Maar goed, een Tiger is deze meerprijs zeker waard. Het betreft echt een prima Pilsje.

De beste Tigers trof ik vooralsnog in het Banana Leaf restaurant in Little India, Singapore. Daarnaast wordt een prima Tiger geserveerd in een diepgevroren glas in het Nipah Waterfront Resort aan Peluk Nipah Beach op het eiland Pulau Pangkor te Maleisie.


B.E.E.R-Index: 31,5
Smaak: 7
Doordrinkfactor: 8
Locaties waar gedronken: 7
Look & Feel: 8,5
Bonuspunten: 1 voor diep gevroren glas op Pulau Pangkor